داستان از عصر یک روز گرم تابستانی در سال 1395 شروع میشه. وقتی بعد از یک روز پر هیاهو، پر استرس و پر از اخبار نا امید کننده اومدم خونه. طبق معمول باید شیفت دوم کارم که کارای خونه بود رو شروع می کردم. هیچ جوری دستم به هیچ کاری نمی رفت. گفتم یه چای بریزم و چند دقیقه توی تراس بشینم بعد به کارام برسم.

همین که نشستم، یه رز خیلی زیبا که چند وقت قبلش توی تراس کاشته بودم و تازه از غنچه ش در اومده بود، انگار بهم لبخند زد. بهش خیره شدم، بعدش دیگه یادم نیست چقدر زمان گذشت، اونقدر که با حضور همسرم و سر و صداهای معمول در هنگام ورودش، به خودم اومدم. خوب یادم نیست چه اتفاقی افتاده بود ولی “حالم خوب بود”

به همسرم گفتم بیا این گل رو ببین تازه باز شده، ببین چقدر قشنگه! خواست چایم رو بر داره، دید سرد شده. داستان رو براش گفتم اون هم به اون گل خیره شد. عجیب بود چون از این عادت ها نداره. بعد در حالیکه منتظر بودم طبق عادت همیشگی اش دستم بندازه، گفت: واقعا چقدر خوبه که با یه همچین چیز ساده ای میشه کمی از این همه دغدغه و روزمرگی که این روزا همه دست به گریبانش هستن، فارغ شد.